Σήμερα κατά λάθος μπήκα πάλι σ' αυτό το μπλογκάκι μου. Διάβασα αυτές τις μισοσκουριασμένες ιδέες μου, άρπαξα τα λόγια των φίλων μου κι άνοιξα την καρδιά μου για να συνεχίσω.
Δεν υπάρχει συνέχεια δίχως την συμπαράσταση των φίλων, σκέφτηκα. Δεν περιμένω κανείς να μου απαντήσει ξανά αφού έχω από το 2009 να μπω σθεναρά σ' αυτό το χώρο. Όμως συγχωρέστε με και σαν δώρο σας μεταφέρω μια ψηφιακή ζωγραφιά δικιά μου, απ' αυτές που σκαρώνω για περνούν οι μοναχικές μου ώρες.
Επιτρέψτε μου λοιπόν φίλοι μου να ξαναγράψω αρχίζοντας μ' ένα ποίημα που βρήκα καταχωνιασμένο σ' ένα συρτάρι του υπολογιστή μου:
Ατελέσφορη αναμονή
Κλείστηκα μέσα σ’ εκείνα τα λόγια σας
που υποσχέσεις πολυπόθητες κρύβανε
προσδοκώντας τη στιγμή κατά την οποία τα όνειρα μας,
που σμιλεύαμε κάτω απ’ το φέγγος του κεριού με ολοφυρμούς,
θα εκπληρωθούν.
Και σπαταλήθηκα• σε μία ατελέσφορη αναμονή,
δίχως ίχνος παραμυθίας από σας.
Εγώ ηττήθηκα, εσείς χαθήκατε.
Τώρα, από φόβο σφαλίζω τα βλέφαρα
και ταχυδρομώ πακέτα με όνειρα στους λησμονημένους.
5 comments:
...η αναμονή,
μετρούσε τα φεγγάρια,
μιλούσε με τις πανσελήνους,
μετρούσε ώρες παραπανήσιες...
και πάλι μπέρδευε τις αποστάσεις!
Αν άργησαν τα ταχυδρομημένα πακέτα
δεν φταίνε τα όνειρα,
αν ήταν σφαλισμένα τα παραθυρόφυλλα
είναι που οι εποχές μας διαφέρουν...
Κάποια συναισθήματα
συνέχεια άλλαζαν σχήματα και χρώματα,
όπως το βόρειο σέλας
που δεν παραμένει ακίνητο
στην θέα
ακόμη και στη σκέψη...
Σου στέλνω το πιο καλόγνωμο καλοσώρισμα,
ψυχή δημιουργική,
ανήσυχη,
περήφανη στην ευαισθησία σου!
Η επιστροφή, μια μικρή,
ακριβή νίκη!
Πάντα με την αγάπη,
χαιρετισμούς,
Υιώτα Στρατή,
αστοριανή
Ν.Υ.
Αγαπητή μου φίλη,
Έλεγα, πως κανείς δεν θα με πάρει χαμπάρι. Μετά από 2 χρόνια μεταφοράς των σκέψεών μου και της προσφοράς στη Διασπορική, έλεγα πως ο κόσμος που με ήξερε σ' αυτή τη συντροφιά θα είχε ξεχάσει πως υπάρχω. Θα είχε βαρεθεί να με περιμένει. Θα είχε αλλάξει γνώμη για μένα...
Και να που έκανα λάθος. Να που υπάρχει η ακατανίκητη φιλία να συμμαζεύει τα κενά του μυαλού μου. Να που υπάρχει η αξέχαστη ομορφιά της επαφής με προσφιλή πρόσωπα που συμμαζεύει τ' ακατονόμαστα πιστεύω μου...
Να είσαι καλά πάντα καλή μου Αστοριανή. Η ομορφιά του κόσμου είναι πάντα μαζί με την απλότητα της σκέψης σου.
... είδες;
στη ... μεταμεσονύχτια απάντησή μου... πάει και το λάθος στο "καλωσόρισμα!"...
πιστεύω, μετράει η φιλία, έτσι;
Χαιρετισμούς,
Υιώτα
αστοριανή
ΝΥ
Η φιλία και βέβαια μετράει.
Η συχωρεμένη η γιαγιά μου έλεγε -
"Η μέρα βλέπει τα καμώματα της νύχτας και γελάει"...
Έτσι τώρα, κι εμείς πρέπει να γελάσουμε να χαρούμε την επικοινωνία. Να βολευτούμε με τη φιλία που δεν μειώθηκε για τόσα χρόνια.
Ας είναι καλά το Δίκτυο.
χαιρετισμούς και αγάπη
από Μελβούρνη
Αυστραλία
ΥΓ.:#2...και μια νέα "παράκληση"!
Μου αρεσε υπερβολικά η "ζωγραφιά" που σχημάτησες...
Ή θα μου πεις τί να κάνω ( και δεν είμαι και τοσο ...σμαρτ...)
η ΠΟΥ να αποτανθώ να αγοράσω οδηγίες... εκτός και τις έχεις, οπότε συντομεύουμε το ...ψάξιμο!
Χαρούμενη Εορτή του Πατέρα, με όλη την οικογένεια
και με υγεία.
Πάντα με αγάπη,
Υιώτα
αστοριανή
ΝΥ
Post a Comment