Γιατί πρέπει να χάσεις τους φίλους σου

Και να εκνευρίσεις όλους τους άλλους...


Είναι άραγε δυσχερές να είναι κάποιος ανθρωπιστής, έξυπνος, ευειδής, καλοσυνάτος στην εποχή της φρενήρης ηλεκτρονικής έξαρσης; Είναι άραγε καθ’ όλα δύσκολο να προσπαθεί να επιζήσει, πριν ακόμη καν σκεφτεί το πώς θα προοδεύσει ή πώς θ’ αφήσει κάτι δημιουργικό πίσω σου; Ίσως όμως θα πρέπει να καθοριστεί το τι εννοείται με τη λέξη «ανθρωπιστής» αν και αυτό βρίσκεται σε οποιοδήποτε λεξικό.

Είναι άραγε δυσχερές να είναι κάποιος ανθρωπιστής, έξυπνος, ευειδής, καλοσυνάτος στην εποχή της φρενήρης ηλεκτρονικής έξαρσης; Είναι άραγε καθ’ όλα δύσκολο να προσπαθεί να επιζήσει, πριν ακόμη καν σκεφτεί το πώς θα προοδεύσει ή πώς θ’ αφήσει κάτι δημιουργικό πίσω σου; Ίσως όμως θα πρέπει να καθοριστεί το τι εννοείται με τη λέξη «ανθρωπιστής» αν και αυτό βρίσκεται σε οποιοδήποτε λεξικό.

Όμως πόσο δεκτό μπορεί να γίνει το άτομο σε μια κοινωνία με τον ανθρωπισμό του; Πότε πρέπει κάποιος να λέει ως εδώ και μη παρέκει; Ερωτήματα που απασχολούν κατά πολύ τον άνθρωπο που θέλει, ή νιώθει την ανάγκη, να ζει σε αρμονία με τους συνανθρώπους του κι αν καταστεί δυνατό να τους βοηθάει όπου μπορεί.

Γι΄ αυτό κάθισα με υπομονή κι έβαλα σε μια τάξη τις σκέψεις μου με σκοπό να βγω σε κάποιο συμπέρασμα:

Ο ΕΞΥΠΝΟΣ (όχι ΕΞΥΠΝΑΚΙΑΣ)

Είναι δύσκολο να είσαι έξυπνος, σήμερα, πόσο μάλλον να είσαι ιδιοφυία ή φαινόμενο. Αν χωρίσουμε την εξυπνάδα σε τρία επίπεδα θα μπορέσουμε να καταλάβουμε καλύτερα την κατάσταση.
• Αν είσαι λίγο έξυπνος είναι επικίνδυνο, διότι από τη μια εσύ νομίζεις πως γνωρίζεις σχεδόν όλα και βγαίνοντας στο δρόμο υπάρχει κίνδυνος να τρως συνέχεια τη γλώσσα σου σ’ αυτό που θα πεις, σ’ αυτό που θα κάνεις ενώ από την άλλη ο κόσμος σε βλέπει σαν εξυπνάκια ή στη χειρότερη περίπτωση σαν πονηρό.
• Αν είσαι πιο έξυπνος από τον μέσο άνθρωπο τότε είναι ακόμη χειρότερα. Οι άλλοι σε βλέπουν με κάποια δόση καχυποψίας. Δεν σε καταλαβαίνουν, κι επειδή δεν σε καταλαβαίνουν σε φοβούνται. Κι επειδή σε φοβούνται σε υπονομεύουν με την πρώτη ευκαιρία. Μην περιμένεις να σε σεβαστούν, μην περιμένεις να ακούσουν τη γνώμη σου, το συμφέρον τους είναι το πρώτο που θα σκεφτούν και με γνώμονα αυτό θα ψάξουν να βρουν αιτίες να σε παραγκωνίσουν.
• Αν είσαι ιδιοφυία τότε βρίσκεσαι στη χειρότερη κατάσταση που είναι δυνατόν να βρεθείς. Από μικρό παιδί βρίσκεσαι στο στόχαστρο των μωρών σε σύγκριση μ’ εσένα κι η πίεση αυτή σου σε κάνει να υποφέρεις. Δεν μπορείς να παρακολουθήσεις το σχολείο όπως τα άλλα συνομήλικα παιδιά γιατί δεν γνωρίζουν όσα εσύ γνωρίζεις, δεν μπορείς να συμμετέχεις μαζί τους στο παιχνίδι γιατί τα παιχνίδια τους είναι ανιαρά, απύθμενα, δεν εκπληρώνουν τις προσδοκίες σου. Στις εξόδους ή στις συζητήσεις βρίσκεσαι σε αμηχανία συνεχώς γιατί με κάθε κουβέντα των ανθρώπων που συναναστρέφεσαι βλέπεις τα μύρια προβλήματα που έχουν οι υποθέσεις και εικασίες τους. Εκείνοι σε βλέπουν σαν ένα έκτρωμα, μια κηλίδα στους προσωπικούς τους στόχους, στις επιδιώξεις τους. Κι έτσι το αποτέλεσμα είναι να κλειστείς αμετάκλητα στον εαυτό σου, να περιορίσεις τις εξόδους σου, να μπεις πιο μέσα στα ενδιαφέροντα και στις δραστηριότητές σου και στην απομόνωση. Συνάμα υπάρχει μεγάλος κίνδυνος εκείνοι που βλέπουν την αξία σου να σου γίνονται ταγάρι για ν’ αρπάξουν όσο το δυνατόν περισσότερες ιδέες από την μαεστρία σου.

Ο ΠΡΟΙΚΙΣΜΕΝΟΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΑ ΑΠΟ ΤΗ ΦΥΣΗ

Ένας ευειδής άνδρας ή μια όμορφη γυναίκα ήταν και είναι πάντα σε ζήτηση στην κοινωνία. Ο ανώριμος άνδρας όταν είναι όμορφος στο σώμα γίνεται στόχος ζηλοφθονίας από μικρό παιδί, κι αν η οικογένειά του τον χειρίζεται διαφορετικά από τα άλλα μέλη, όπως γίνεται συνήθως, θα τον κακομάθει. Το αποτέλεσμα της κακομάθειας είναι να μην μάθει αυτά που του χρειάζονται για να επιζήσει γιατί άλλοι τα κάνουν γι’ αυτόν / αυτήν, και συνάμα να μη μάθει να προσπαθεί γιατί με την παραμικρή προσπάθεια από μικρό παιδί έμαθε να του προσφέρεται αυτό που ζητάει.
Η όμορφη γυναίκα έχει περισσότερη ευκαιρία να ζήσει στη χλιδή γιατί συνήθως πλούσιοι άνδρες αναζητούν όμορφες γυναίκες για ταίρι τους. Όμως αυτό δεν γίνεται πάντα, με αποτέλεσμα οι γυναίκες αυτές να υπομένουν την αγένεια και σεξουαλική παρενόχληση συναδέλφων, φίλων και όχι μόνον.

Ο ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΗΣ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΝ – ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

Σίγουρα έχει πρόβλημα το άτομο σ’ αυτή την περίπτωση. Κι έχει σοβαρό πρόβλημα από τους γύρω του που πρώτα κοιτάζουν το συμφέρον. Αυτούς που δεν ενδιαφέρει το δίκαιο όταν το δίκαιο δεν συμβαδίζει με το συμφέρον τους. Δεν ενδιαφέρει η αλήθεια όταν το ψέμα θα τους φέρει το χρήμα, τη δόξα, την κοινωνική αξία. Τον αληθινό τον βλέπουν σαν εμπόδιο της προόδου των• τον βλέπουν σαν παράσιτο που πρέπει να τον φέρουν στα μέτρα τους, οπότε και ψάχνουν, συνέχεια ψάχνουν, για ατέλειες στις κινήσεις του.
Στο επίπεδο των εθνών που αναζητούν υπόσταση στον παγκόσμιο περίγυρο όταν δεν έχουν, καταγίνονται στην παραχάραξη της ιστορίας γειτόνων τους και με δωροδοκίες και ανήθικα μέσα επιδιώκουν να εκπληρώσουν τα επεκτατικά τους συμφέροντα.
Στις μεγάλες (μάλλον τεράστιες) εταιρείες / επιχειρήσεις που κατακλέβουν όχι μόνο το δημόσιο αλλά και το άτομο που θα πέσει στα χέρια τους, εκεί είναι που υπάρχει η μεγάλη απάτη διότι η αλήθεια εμποδίζει τα έργα τους προς τα κέρδη, διότι το δίκαιο αφαιρεί από τη δύναμή τους, αφαιρεί από την ευκολία με την οποία εργάζονται.

Ο ΒΟΛΙΚΟΣ Ή ΒΟΗΘΗΤΙΚΟΣ

Τον βολικό τον καταπατούν όλοι. Του ρίχνουν μια ριπή απαιτήσεων που τον αποστομώνουν. Τον χρησιμοποιούν όσο κανέναν άλλο και τον εκμεταλλεύονται. Συνάμα δε τον κατηγορούν πίσω από την πλάτη σου. Δεν τον προτιμούν στις παρέες τους γιατί δεν έχει τη δύναμη να του δώσεις αντιρρήσεις και συνεπώς δεν τον υπολογίζουν. Τον ξεχνούν στις καλές στιγμές και τον θυμούνται μόνον όταν πρόκειται για κάποιο προσωπικό τους όφελος.

Ο ΙΠΠΟΤΙΚΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΕΜΦΑΝΗΣΙΜΟΣ

Η εμφάνιση, η όψη του καθενός είναι και το μέτρο της αξίας του. Ο ιπποτισμός βοηθάει στην προσοχή του άλλου φύλου όμως όχι στη γενική αναγνώριση της αξίας του ατόμου. Όλα σχεδόν εξαρτώνται από το πώς τους βλέπουν οι άλλοι, όχι από το τι πραγματικά είναι. Γι’ αυτό και ο ατέλειωτος αγώνας να δειχτούν οι περισσότεροι μπροστά στις φωτογραφικές κάμερες, στις επιδείξεις, στο στόχαστρο των μέσων ενημέρωσης.

ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ ΚΑΙ ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΤΕΛΙΚΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΤΟΥ ΔΙΟΓΕΝΗ

Λέγοντας τη λέξη «άνθρωπος» εννοώ έναν πραγματικό φίλο, αυτόν που θα έχει το σθένος και την ψυχοσύνθεση να λέει πάντα την αλήθεια, έστω κι αν αυτό κάνει κακό, να μη βλέπει ποτέ μέσα από το φακό του συμφέροντος και να είναι λεύτερος από θρησκείες, φόβους και τη μανιακή αναζήτηση του υλικού πλούτου ή της δόξας.

Δεν θα το κατορθώσω όμως, γιατί ο τόπος αυτός, η ζωή στη γη αυτή έχει εξαθλιωθεί τόσο που δεν χωράει ειλικρίνεια, δεν αντέχει την αλήθεια εφόσον η αλήθεια ποτέ δεν μπορεί να παραβγεί μπροστά στο ψέμα. Έτσι παντού και πάντοτε βλέπω το ψέμα να με κατατροπώνει. Το βλέπω να μου κόβει κάθε ανάσα τη στιγμή που βγαίνω στο δρόμο της ζωής για λίγη ξεκούραση.

Ιάκωβος Γαριβάλδης