Thursday 15 January 2009

Στη μοναδική μου...


Σε βλέπω τρυφερή, τόσο μικρή
Και η ματιά μου στις γραμμές σου καρφωμένη
Χωρίσαμε δίχως να πούμε το γιατί
Κι αφήσαμε τις τόσες θύμισες του χτες
Σε κάποια πέτρα απ’ τον ήλιο σου καμένη.


Μα σαν ανθίσει με το γιόμα η ζωή
Και βγει το μπλε σου σκόρπιο στο σεργιάνι
Μια αίσθηση απέραντα μοναδική
Γεμίζει κάθε μου σεμνή πνοή
Στα στήθια φυτεμένη για να ‘γειάνει...

Το λόγο σου προστάτη της σιγής
Κρατούσα συντροφιά όλα τα χρόνια
Επούλωνε το αίμα μιας πληγής
Και μ’ έσωνε στο τραύμα της αυγής
Με βλέψεις άνισες στης θύμησης τα πιόνια

Τις σκέψεις κείνου του καλοκαιριού
Σε ξένους τόπους κι αν με ξέχασες πατρίδα
Σε χώρισα και ήταν μέρα τ’ Αγιαννιού
Σαν χάθηκα στην άκρη κάποιου δειλινού
Με φίλο αχώριστο μονάχα μιαν ελπίδα...


Ιάκωβος – Φεβ. 2008

4 comments:

Μηθυμναίος said...

Καλώς τον! Από τα μέσα του Ιουνίου είχες χαθεί από τη «μπλογκογειτονιά» και είχα υποψιαστεί πως μάλλον θα είχες κουραστεί ή οι ασχολίες σου δεν θα το επέτρεπαν.
Χαίρομαι που με τον καινούργιο χρόνο έκανες κι εσύ μια καινούργια αρχή.
Ευτυχώς, παρά τους υπολογισμούς σου, δεν «γίναμε κομμάτια» παρόλο που κι εμείς και το «μπλογκάκι» σου κάναμε «μαύρα μάτια»…

Εύχομαι να συνεχίσεις με κέφι, έτσι απλά, για να επικοινωνούμε κι αλλιώς…

iakovos said...

Για λογαριασμό του Βάιου Φασούλα,

«Σε βλέπω τρυφερή, τόσο μικρή
Και η ματιά μου στις γραμμές σου καρφωμένη
Χωρίσαμε δίχως να πούμε το γιατί
Κι αφήσαμε τις τόσες θύμισες του χτες
Σε κάποια πέτρα απ’ τον ήλιο σου καμένη»
………

Τρυφερότητα, ρομαντισμό και νοσταλγία, πόνο, καημό και κρυμμένο δάκρυ,
συναντά κανείς στις τέσσερις στροφές του,
ταξιδεύει μαζί του, μπρος, πίσω, μπρος
και καταλήγει, κάποτε, στο λιμάνι της ελπίδας.
Ωραία Ιάκωβε, ειλικρινά με άγγιξε, μπράβο σου.
Σου ’γραψα αυτές τις γραμμές, έτσι όπως μου ήρθαν και εντελώς φιλικά.
Όσο για τη σελίδα σου, την οποία, κατά καιρούς, επισκέπτομαι, ξεχωρίζει από σοβαρότητα, ύφος και ήθος.
Να ’σαι καλά

pylaros said...

Καλημέρα και από το Νέο Κόσμο,
"και σαν ανθίσει με το γιόμα η ζωή"
Το παπαγαλάκι σου λευκό μοιάζει με περιστέρι, με τη μόνη διαφορά ότι γίνεται και μπλε...

Καλώς ήλθες στον στιγμιαίο κόσμο του σύμπαντος.
Χαιρετισμούς
Γαβριήλ

Αστοριανή said...

Tryferothta diaxyth,
anasa zesth,
afto shmainei na zeis
kai
na epikoinwneis...

Xarhka pou se vrhkame,
Yiwta, NY

(http://astoriani.blogspot.com

YG.: Liga provlhmata me thn DELL
syntoma 8a dior8w8oun...
Y.S.,NY