tag:blogger.com,1999:blog-6690010295894763733.post9021731549999442394..comments2023-04-18T01:00:04.256+10:00Comments on ΨΙΤ...: O παππούς μουiakovoshttp://www.blogger.com/profile/08171692690180881911noreply@blogger.comBlogger5125tag:blogger.com,1999:blog-6690010295894763733.post-87677548745837105922009-02-28T14:55:00.000+11:002009-02-28T14:55:00.000+11:00Γεια σου, Φίλε μου.Αργήσαμε λίγο να τα πούμε...Υπο...Γεια σου, Φίλε μου.<BR/>Αργήσαμε λίγο να τα πούμε...<BR/>Υποχρεώσεις, γενέθλια της εγγονής... και πάει λέγοντας.<BR/>Θα ήθελα να σε ρωτήσω κάτι σημαντικό: Υπάρχει επεξηγηματικός οδηγός για το σύστημα <BR/>"office Home and student 2007"<BR/>στα ελληνικά?<BR/>Αυτό μου έχουν βάλει, τον Ιανουάριο, και πίστεψέ με, το βρήσκω διαφορετικό και με... μπερδεύει.<BR/>Αν υπάρχει, θα το ήθελε και άλλο, δικό μου πρόσωπο,...<BR/>Όποτε μπορέσεις, πες μου.<BR/><BR/>Χαιρετισμούς στην... μπουκαμβίλια του κήπου σου,<BR/>Υιωτα, ΝΥΑστοριανήhttps://www.blogger.com/profile/08738006999585378601noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6690010295894763733.post-91304454529261409752009-02-18T10:39:00.000+11:002009-02-18T10:39:00.000+11:00Κι εγώ... "με το καντήλι της... ποίησης" διάβασα τ...Κι εγώ... "με το καντήλι της... ποίησης" διάβασα το ποίημά σου για την πατρίδα σου, την Μακεδονία, στην συγκέντρωση των.. γραφιάδων, φίλε Ιάκωβε.<BR/><BR/>Ήταν το ελάχιστο <BR/>που μπορούσα να κάνω, στον 7-λεπτο χρόνο που μας έδιναν, και όπως και πέρυσι, αυτό έκανα κι εφέτος.<BR/>Έτσι ακούστηκε και η φωνή η δική σου, του Βάιου, της Τσαρδίκου, της Ι.Φραγκούλη, του Δουρίδα και τέλος η δική μου...<BR/>Για ένα βράδυ στην Αστόρια, στο Λημνιακό Σπίτι, καταφέραμε και μαζευτήκαμε!!!<BR/>Όμορφα, αλλά εμείς κι εμείς...<BR/>Πάντως, καλύτερα από το τίποτα.<BR/>Θα τα πούμε πάλι, στα σίγουρα.<BR/>Χαιρετισμούς και στην Αντρια, είδα ποιήσή της στου Κ.Δουρίδα.<BR/>Να είστε καλά, όλοι,<BR/>Υιώτα, ΝΥΑστοριανήhttps://www.blogger.com/profile/08738006999585378601noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6690010295894763733.post-23170566419773881982009-02-16T09:20:00.000+11:002009-02-16T09:20:00.000+11:00Στο Γαβριήλ και τη ΓιώταΣαν βγω στο σεριάνι το παγ...<B>Στο Γαβριήλ και τη Γιώτα</B><BR/><BR/>Σαν βγω στο σεριάνι το παγκόσμιο<BR/>κι ανάψω το καντήλι της ευχής<BR/>με δάκρυα στα μάτια αντικρύζω<BR/>δυο φίλους να μου λένε <B>"και εμείς"</B>.<BR/><BR/>Κι ανοίγω τότε διάπλατα το πνεύμα<BR/>ρουφώντας κάθε σκέψη τους ξανά<BR/>η Γιώτα κι ο Γαβρίλης μ' ένα νεύμα<BR/>μου πρόσφεραν αιώνια χαρά.iakovoshttps://www.blogger.com/profile/08171692690180881911noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6690010295894763733.post-50208964381382464262009-02-14T14:50:00.000+11:002009-02-14T14:50:00.000+11:00Πικρή η θύμηση, Φίλε Ιάκωβε, 'οταν την ανεβάζεις σ...Πικρή η θύμηση, Φίλε Ιάκωβε, 'οταν την ανεβάζεις στο φως και βαραίνει η ζυγαριά στις δυσκολίες της ζωής...<BR/>Τρία χρόνια πριν έχασα και την μητέρα μου, στα 93 της. Μέχρι την τελευταία στιγμή, το μυαλό της "ξυράφι" που λένε.<BR/>Πολλές φορές διερωτούμαι τον λόγο που ήρθαμε στη ζωή...<BR/>ταγμένοι προς τί?<BR/>και ποιός θέλει τη "σοφή" γνώμη του ηλικιωμένου? κανείς!<BR/>Τώρα, στην εποχή μας, και οι δύο γονείς εργάζονται, καιρός δεν υπάρχει καλά-καλά ούτε για τα παιδιά!<BR/>Ναι, τα παιδιά μεγαλώνουν ΤιΒιμορφωμένα... με την περιπέτεια, την γνώση,τη χαρά και<BR/>τον πόνο με ταχύτητα εκπληκτική... σε μία ή δύο ώρες έχουν διδαχτεί όλα τα εγκληματικά γεγονότα και μάλιστα συμπάσχουν...<BR/>ΜΕΤΑ? Πώς να αντιστρέψεις, λοιπόν, ότι "διδάχτηκαν" στα τρυφερά χρόνια τους, όπου το μυαλό τους είναι άγραφτο κομπιούτερ και απορροφά τα πάντα σαν σφουγγάρι?<BR/>Πόσα όνειρα χάσαμε και χαλάσαμε, Ιάκωβέ μου.<BR/>Πόση η κρυφή αγωνία του πού και πώς θα μας πάει η ζωή...<BR/>Ας ευχηθούμε μια σύντομη φυγή.<BR/>Για απόψε, όμως, ας αλλάξουμε σελίδα. Δεν μπορούμε να ξέρουμε το μέλλον μας και δεν γίνεται να το αλλάξουμε! Μικρές... επιδιορθώσεις!<BR/>Καλή Γιορτή της Αγάπης, Φίλε μου, με την Άντρια και τους λεβέντες σου.<BR/>Υιώτα, ΝΥΑστοριανήhttps://www.blogger.com/profile/08738006999585378601noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6690010295894763733.post-81622668482972136822009-02-14T01:00:00.000+11:002009-02-14T01:00:00.000+11:00Ιάκωβε! ότι και να σου πω είναι λίγο, μόνο αυτό σο...Ιάκωβε! ότι και να σου πω είναι λίγο, μόνο αυτό σου λέω, δάκρυσα διαβάζοντας την ανθρώπινη ιστορία την του παππού σου, έφυγε κι άφησε ένα ατελέιωτο ανθρώπινο συναίσθημα ευθήνης προς το γένος του.<BR/>Δυστυχώς η σημερινή κοινωνία έχει αλλάξει, από ανθρώπινη έγινε άψυχη ηλεκτρονική και όχι μόνο αυτό αλλά όπως το λες σε θεωρούν άχρηστο και σε πετούν στα διάφορα ιδρύματα.<BR/>Δεν είχα την ευκαιρία ποτέ να γνωρίσω κανέναν παππού, είχαν φύγει από τον κόσμο πριν εγώ γεννηθώ, αλλά το κυριότερο είναι ότι μαθαίνω από πρώτο χέρι να είμαι παππούς μα και χωρίς να έχω προηγούμενη πείρα...<BR/>Πράγματι οι ανθρώποι του καρού του παππού σου, ακόμη και του καιρού του δικιού μας όταν είμαστε παιδιά βασιζόταν σε ανθρώπινες αξίες, σε ένα ατομικό αυτοσυγκεντρωτισμό κι ευθύνη για όλο τους το σόϊ, σήμερα άλλαξε σε ύλη και μαζί με αυτή και τα ανθρώπινα συναισθήματα...<BR/> Γαβριήλ ΝΥpylaroshttps://www.blogger.com/profile/04292419117033438618noreply@blogger.com