Friday 19 August 2011

Το ψέμα της μνήμης

Από μικρός φοβόμουν τα νεκτροταφεία, προξενούσαν σ' εμένα μια φοβία που δεν ήταν δυνατόν να την αποφύγω εφόσον σαν παιδί με φοβέριξαν κάποιοι "μεγάλοι" ότι εκεί υπάρχουν φαντάσματα, με νύχια γαντζωτά, με μαύρους χιτώνες και κοφτερά μαχαίρια. Ο φόβος αυτός παρέμεινε στη μνήμη δεκάδες χρόνια, και κάποια μέρα ένιωσα πόσο ήταν λανθασμένος, γιατί η φύση ακόμη και στα νεκροταφεία έχει ζωή. Ενώ τα φαντάσματα, παραμένουν φαντάσματα και δεν είναι τίποτε άλλο εκτός από τη σκέψη που παίζει κρυφτό με τις αδυναμίες μου.

Ζω, για χρόνια τώρα, κοντά σ' ένα νεκροταφείο. Είναι περίπου 300 μέτρα από το σπίτι μου. Φοβάμαι να περάσω τις νύχτες από το δρόμο του αν και ο μαντρότοιχος που το περιβάλλει είναι 3 μέτρα. Χρόνια περιδιαβαίνω τα σοκάκια γύρω του, μια και οι ανάγκες με φέρνουν κοντά στο κάγκελο της σιδερένιας πόρτας μα ποτέ δεν μπήκα μέσα.
Σήμερα, καθώς περνούσα και πάλι από το δρόμο του με το αυτοκίνητο, χωρίς να κοιτάζω διόλου προς την κατεύθυνσή εκείνη, κατέβασα το τζάμι του παραθύρου νιώθοντας μια πλήξη, σαν αυτή που σε περιμένει τα βράδια όταν καταλάβεις ότι πέρασε η μέρα και συ δεν έχεις κατορθώσει ούτε τα μισά που ξεκίνησες φρέσκος το πρωί να κάνεις.

Tuesday 9 August 2011

Ποιον να πιστέψω...

Τι γίνεται στο σημερινό κόσμο του καπιταλισμού, του καταποντισμού και της σφαλιάρας βρε παιδιά; Μπορεί κανείς να με διαφωτίσει; Αρχίσαμε με τον θανάσιμο κίνδυνο χρεωκοπίας της Ιρλανδίας, περάσαμε στην Ελλάδα, πήγαμε στην Πορτογαλία, φοβερίσαμε την Ιταλία και τελικά κινδυνεύει να πέσει μπρούμυτα η Αμερική;
Καλά κανείς δεν υπάρχει που ν' αναρωτιέται και λιγάκι πιο λογικά;
Κατά τα φαινόμενα και τα ημερήσια ρεπορτάζ όλοι χρωστούν τα μαλλιοκέφαλά τους. Η Αμερική βέβαια ξεπερνάει τους πάντες και τα πάντα και καθώς φαίνεται με κάμποσα τρισεκατομμύρια δολάρια κυβερνητικό χρέος πήρε κι αυτή την κατρακύλα στα χρηματιστήρια που έχασαν τις προηγούμενες λίγες μέρες (Αυγούστου 2011) τουλάχιστον 10 με 15 επί τοις εκατό των αξιών τους. Έλα τώρα, θα μου πείτε, τι είναι μερικά τρισεκατομμύρια μεταξύ φίλων...

Tuesday 5 July 2011

Ωιμέ η λύπη των καταστάσεων!


Ωιμέ η λύπη των καταστάσεων!!! Των καταστάσεων που σύντομα πάνε να μας αφανίσουν. Μόνοι στην αναζήτηση αλήθειας που εμείς την καταντήσαμε ψέμα. Μόνοι στην άρνηση της θυσίας των πατέρων και ηρώων μας. Μόνοι μπροστά σε μια τεράστια παρακαταθήκη, ασήκωτη, για μας απρόσιτη. Μόνοι με τα λάθη και τις τοκογλυφίες μας. Μόνοι με τις τύψεις που θέλουν τώρα να μας καταπιούν. Μόνοι κι εχθροί του εαυτού μας...


Πώς να μην αφανιστούμε όμως...

Tuesday 28 June 2011

Μνήμες

Ioύνιος 2011
Προς τους απανταχού Έλληνες ομογενείς,

Η Διασπορική Λογοτεχνική Στοά έχει μια σπουδαίας σημασίας ανακοίνωση να κάνει και σας παρακαλεί να διαβάσετε προσεκτικά το κείμενο πιο κάτω. Πέραν τούτου σας προσκαλεί να συμβάλετε κι εσείς στην προσπάθεια συλλογής αρχειακού υλικού όπου μπορείτε.

Από τον Ιανουάριο 2011 έχουμε δρομολογήσει τις ηλεκτρονικές σελίδες Μνήμες (mnimes.org) ως αναπόσπαστο τμήμα της Δ.Λ.Σ. που συνεχώς ανανεώνονται με νέο υλικό από τα διάφορα μέρη, κοιτίδες του Ελληνισμού σε οποιοδήποτε χώρο του κόσμου, όπου έχουν κατοικήσει και διαπρέψει οι Έλληνες. Μέχρι σήμερα έχουμε συλλέξει σπάνιο και πλούσιο υλικό από την Καππαδοκία αλλά και άλλα διαμερίσματα της Μικράς Ασίας με 130 κείμενα, 1313 φωτογραφίες ταξινομημένες σε 50 θεματικές κατηγορίες, αρκετά τοπικά τραγούδια, χορούς και ενδυμασίες. Σας καλούμε αρχικά να επισκεφτείτε τις σελίδες αυτές και να απολαύσετε τις σπάνιες φωτογραφίες, αγιογραφίες, τραγούδια κ.ά. υλικό που δεν υπάρχει σε άλλες ιστοσελίδες.

Monday 20 June 2011

Γαίας ον...

Ευχαριστώ τους λίγους κι εκλεκτούς αυτού του κόσμου που μου δίδαξαν τι σημαίνει ελευθερία, δημοκρατία, ανθρώπινα δικαιώματα, φιλαλληλία. Ευχαριστώ τους κύριους κι εκλεκτούς που μου έδωσαν την ευκαιρία να δω τι σημαίνει πραγματικός άνθρωπος.

Σήμερα, που με δυο λόγια αγανάκτησης στην τσέπη κι ένα θυμό να προεξέχει από το σακάκι σαν ιστίο δεν μπορείς να βγεις στο δρόμο και να φωνάξεις για τα δίκαια του απλού ανθρώπου· όχι σαν μέλος μιας οποιασδήποτε εθνικότητας αλλά σαν αναπόσπαστο μέλος του ανθρώπινου γένους και πολίτης αυτού του πλανήτη.

Friday 17 June 2011

Τα νιάτα είναι μια φορά…



Το λέει και το τραγούδι. Αυτό που τραγουδούσαμε νεαροί για να δικαιολογήσουμε τα παραστρατήματα των πρώτων μας χρόνων. Εμείς οι γόνοι της γης, όχι οι κλωνοποιημένοι των εξωγήινων. Ακούσατε ποτέ τη λέξη ‘‘Ελοχίμ’’;

Ελοχίμ. Να και μια νέα λέξη για κείνους που αναρωτιόταν ποιος τέλος πάντων είναι ο δημιουργός της ανθρωπότητας. Όχι δεν είναι σιρόπι για το βήχα, ούτε κάποιο χωριό σε απόμακρη χώρα. Είναι οι δημιουργοί οι δικοί σου και οι δικοί μου. Τουλάχιστον έτσι πιστεύουν κάποιοι...

Thursday 16 June 2011

Φοβάμαι να επιστρέψω



Σήμερα κατά λάθος μπήκα πάλι σ' αυτό το μπλογκάκι μου. Διάβασα αυτές τις μισοσκουριασμένες ιδέες μου, άρπαξα τα λόγια των φίλων μου κι άνοιξα την καρδιά μου για να συνεχίσω.

Δεν υπάρχει συνέχεια δίχως την συμπαράσταση των φίλων, σκέφτηκα. Δεν περιμένω κανείς να μου απαντήσει ξανά αφού έχω από το 2009 να μπω σθεναρά σ' αυτό το χώρο. Όμως συγχωρέστε με και σαν δώρο σας μεταφέρω μια ψηφιακή ζωγραφιά δικιά μου, απ' αυτές που σκαρώνω για περνούν οι μοναχικές μου ώρες.